Draagvlak vinden is vooral een kwestie van oog hebben voor uiteenlopende belangen.

Dit begint bij de balans tussen de wensen en behoeften van werknemers aan de ene kant en de bedrijfsbelangen aan de andere kant. Maar je moet er ook rekening mee houden dat er vaak aanzienlijke verschillen zijn tussen de wensen en behoeften van medewerkers onderling. Dit komt onder meer voort uit uiteenlopende levensfasen, leefstijlen en -patronen en chronotypes (ochtend- en avondmensen).

Het is de kunst om aan de ene kant ruimte voor maatwerk te realiseren, en aan de andere te voorkomen dat het maatwerk van de ene persoon overbelasting oplevert voor de andere. Dit vraagt om voldoende balans tussen vrijheid en regie binnen het individuele en collectieve roosterproces. Zodat per team en per individu afstemming plaatsvindt van belangen, mogelijkheden en beperkingen.

Tot slot is het goed om te beseffen dat structurele aandacht voor duurzame arbeidstijden afhankelijk is van de feitelijke situatie op alle andere thema’s op het gebied van duurzame inzetbaarheid. En dat een issue zich op een ander vlak kan manifesteren dan waar de oorzaak ligt. In de praktijk kan het voor het realiseren van duurzame arbeidstijden nodig zijn om specifieke knelpunten op andere terreinen op te lossen. Of om de aanpak bij de arbeidstijden nadrukkelijk en consequent te verbinden met die bij andere thema’s.